گونه در صورتی که برجسته و سفت باشد، سبب افزایش جذابیت صورت می شود. اغلب مردم جهان برجسته بودن گونه ها را جزو ملاک های زیبایی به حساب می آورند. با بالا رفتن سن گونه ها دچار تغییراتی می شوند. به این ترتیب نخست تحلیل بافت چربی گونه ایجاد می شود و گونه ها کوچک تر خواهند شد. و تغییر دیگری که ایجاد می شود این است که شل شدن بافت های پوست رخ می دهد و باعث جابجایی بافت نرم روی گونه ها به طرف نواحی پایین تر می شود. این امر علاوه بر این که سبب به وجود آمدن ناهمواری ها در زیر چشم و کوچکی گونه ها می شود، چین های اطراف دهان را نیز که به خط خنده معروف است، عمیق تر می کند.
روش های متعددی برای برجسته کردن گونه ها به کار گرفته می شوند که بیشتر آن ها نتایج موقتی دارند و پس از گذشت مدتی مجددا باید تکرار شوند. پروتز گونه یکی از این شیوه ها می باشد. زیباسازی ناحیه میانی صورت با این هدف انجام می شود که سطحی تقریبا صاف را در گونه ها و نیز زیر چشم ها به وجود آورد و ناهمواری های ایجاد شده به دلیل افزایش سن را رفع نماید. در مواقعی نیز لازم است قسمت های زیر گونه نیز برجسته شوند تا به این ترتیب خط خنده برطرف شود.
به وسیله تغییر دادن دو بخش از بافت گونه، برجسته کردن گونه ها صورت می گیرد. در بخش اول برجسته شدن بافت سخت گونه انجام می شود و در بخش بعدی، برجسته شدن بافت نرم صورت می گیرد. همچنین از ترکیب نمودن دو روش گفته شده هم می توان استفاده نمود. بافت سخت گونه به کمک پروتز گونه برجسته می شود. برای نصب پروتز گونه، یک برش در دهان ایجاد می شود. در مواقعی هم به وسیله شقیقه ها و یا پلک پایین عمل نصب پروتز گونه را انجام می دهند. البته بستگی به انتظارات افراد و نیز نوع جراحی های همزمان مورد نیاز، شیوه مناسب انتخاب می شود. نصب پروتز گونه به صورت دائمی خواهد بود.
برای برجسته نمودن بافت نرم گونه، شیوه های متعددی وجود دارد. روش هایی از قبیل استفاده از نخ های فیلر مانند، تزریق نمودن ژل آماده و چربی از جمله شیوه های مورد استفاده برای این امر می باشند. از بین روش های گفته شده تنها تزریق چربی نتایج دائمی را به همراه دارد.
این روش که در مواقعی به نام برجسته سازی گونه هم از آن یاد می شود، از جمله روش های دائمی گونه گذاری می باشد. طبق این روش استخوان های گونه از نظر ظاهری بهبود یافته و یا برجسته می شوند. همانند دیگر شیوه هایی که در جراحی پلاستیک به کار می روند، انجام این روش نیز می تواند باعث بهبود ظاهری و جوان شدن و همچنین ایجاد توازن میان اعضای صورت شده و صورت فرد را بسیار جذاب نماید. همراه با عمل گونه گذاری، می توان عمل زیبایی چال گونه را برای افزایش زیبایی صورت انجام داد که امروزه این روش طرفداران زیادی پیدا کرده است. فرورفتگی هایی که به هنگام لبخند زدن بر روی گونه ها نمایان می شوند، چال گونه نامیده می شوند. چال گونه به صورت طبیعی در صورت عده ای وجود دارد. این فرورفتگی ها جذابیت صورت را بیشتر می کنند. به وسیله یک جراحی ساده به نام جراحی چال گونه، می توان این فرورفتگی ها را در صورت ایجاد کرد. پروتز گونه اغلب به همراه عمل زیبایی پلک، لیفت صورت و گردن و نیز چال گونه صورت می گیرد. زمانی که فاصله میان استخوان های گونه و گونه ها به درستی و دارای تناسب باشد، در ظاهر صورت نیز تعادل مناسب ایجاد می شود که این امر صورت را زیباتر نشان می دهد. افرادی که به دلیل سن بالا دچار تحلیل گونه شده اند و یا دارای گونه های کوچک هستند می توانند اعتماد به نفس خوبی با انجام پروتز گونه به دست آورند. شکل و سایزی که برای پروتز گونه استفاده می شود با توجه اهداف هر شخص تعیین می شوند. متناسب بودن استخوان های گونه هارمونی صورت را افزایش می دهد که در نتیجه جذابیت صورت را دو چندان می نماید.
افرادی که دارای شرایط زیر باشند برای پروتز گونه گزینه خوبی می باشند :
افرادی که در گذشته تزریق ژل را انجام داده اند و خواهان دائمی کردن نتایج حاصل می باشند، می توانند از پروتز گونه بهره بگیرند. داشتن سلامت عمومی مناسب مانند دیگر جراحی ها از شرایط این عمل می باشد. همچنین پیش از عمل و پس از آن به هیچ وجه نباید سیگار کشیده شود.
پروتز گونه دارای سه شکل می باشد :
پروتز زیر گونه(ساب مالار) :
این روش پایین گونه و قسمت میانی صورت را برجسته می نماید. نسبت به پروتز مالار کمی پایین تر نصب می شود. برای افرادی که ناحیه میانی صورت آن ها حجم کمتری دارد، بیشتر به کار می رود. طراحی پروتز گونه به نحوی است که بیشترین میزان برجستگی را در نواحی فرورفته گونه در اطراف بینی و زیر چشم به وجود می آورد.
پروتز کنار گونه :
بر طبق این روش، استخوان گونه فرد برجسته شده و پرتر دیده خواهد شد. این روش استخوان را به صورت مستقیم برجسته می نماید و به بر روی برجسته ترین ناحیه استخوان، مستقیما جای می گیرد.
پروتز زیر گونه ترکیبی :
طبق این روش برجسته سازی تمام نواحی میانی صورت به کمک کاشت پروتزهای کناری و زیر گونه صورت می گیرد. زمانی که قصد برجسته نمودن گونه و بافت زیر گونه وجود داشته باشد، این پروتز مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین افرادی که مستعد لاغری و یا رشد نکردن نواحی میانی صورت هستند، کاندیدای خوبی برای پروتز گونه می باشند.
این نکته را در نظر بگیرید که شکل پروتز باید به خوبی انتخاب شود و در غیر این صورت نارضایتی پیش خواهد آمد.به همین خاطر در جلسه مشاوره باید همه این موارد توسط جراح بررسی شده و جراحی از خواسته های بیمار آگاه شود.
پروتز گونه دارای دو نوع می باشد که هر کدام شکل های گوناگونی دارند.
برای حجم دادن دائمی به گونه در اندازه های متفاوت از سیلیکون استفاده می شود که با توجه به هدف های فرد به کار می رود.
از دیگر پروتزهای مناسب می توان به پروتزهای پلی اتیلنی متخلخل اشاره کرد که مثل نوع سیلیکونی در گونه جای داده می شوند. به دلیل متخلخل بودن آن ها به صورت طبیعی می توانند هماهنگ با برجستگی های داخلی گونه شوند. این پروتزها اتصال بهتری به استخوان ها و بافت ها پیدا می کنند و این اجازه را به بافت ها می دهند که به صورت طبیعی رشد نمایند.
پروتزهای سیلیکونی نرم تر از پلی اتیلنی متخلخل می باشند. در صورتی که پروتزهای سیلیکونی بر روی استخوان جای گیرند، دارای لب های قابل لمس نمی باشند. ماده سیلیکون سبب ایجاد واکنش نمی شود و برای سال ها می تواند در بدن وجود داشته باشد. اما امکان عفونت در پروتزهای سیلیکونی بیشتر از پلی اتیلن می باشد.
با توجه سخت تر بودن پروتزهای پلی اتیلن در صورت نامناسب بودن سایز آن احتمال این که لبه های آن لمس شوند وجود دارد. هر دو پروتز پس از فیکس شدن بر روی استخوان، باعث افزایش برجستگی گونه می شوند.
برای نصب نمودن پروتز گونه روش های مختلفی به کار گرفته می شود ولی این کار اکثرا از طریق دهان صورت می گیرد. این امر سبب می شود ناحیه برش دیده نشود. زمان انجام این جراحی در حدود 1 ساعت می باشد. این عمل به کمک بیهوشی عمومی صورت می گیرد. پس از گذشت 1 هفته از عمل بهبودی حاصل می شود.
به کمک آرام بخش های ملایم فرد ریلکس می شود و یا به خواب می رود. سپس تزریق بی حس کننده های موضعی انجام می شود تا قسمت مورد نظر بی حس شود. شکافی در ناحیه مد نظر ایجاد می شود. سپس بافت نرم گونه و عضلات آن جهت قرار دادن مستقیم پروتز بر روی استخوان کشیده می شود. بخیه درون پروتز می رود و از طرف دیگر بیرون آمده و گره زده می شود تا پروتز محکم شود. این کار سبب می شود پس از کاشت، پروتز حرکت نکند و فشار زیاد بر پروتز وارد نشود تا تورم به کمترین میزان خود برسد. برای این کار بخیه های جذبی بسیار مناسب هستند. این بخیه ها به گونه ای که زبان فرد هم نتواند با آن ها تماس داشته باشد، در دهان قرار می گیرند. از پوششی پارچه ای مانند ماسک برای پوشاندن صورت فرد استفاده می شود. این ماسک ورم های ایجاد شده را به حداقل می رساند و پروتز را در قسمت درست خود در استخوان نگه می دارد.
کمی درد پس از انجام پروتز گونه برای فرد ایجاد می شود. در مواردی گونه بیمار دچار بی حسی می شود و او به راحتی نمی تواند عضلات صورت خود را حرکت دهد. به وسیله داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود می توان تورم و درد ایجاد شده را برطرف نمود.
بهتر است سر را برای کم کردن تورم به سمت بالا قرار داد. پس از یک هفته فرد می تواند به کار خود بازگردد و بهبودی کامل نیز بعد از 6 هفته ایجاد می شود. تا چند هفته نباید پوست را به ویژه در قسمتی که پروتز گذاشته شده است، مالش شدید داد. مراقبت های خاصی جهت جویدن غذا و نیز مسواک زدن باید توسط فرد رعایت شود.
مواردی از قبیل عفونت، اسکار، خونریزی، کبودی و بی حسی و یا از دست رفتن احساس برای همیشه، از جمله عوارض این روش می باشد. یکی دیگر از عوارضی که بسیار نادر می باشد، جابجایی پروتز در محل خود می باشد که در صورت اتفاق افتادن باید مجددا جراحی انجام شود. همچنین پس از کاشت گونه ممکن است خون لخته شود و نیز تجمع مایعات رخ دهد.
این هزینه شامل مواردی مربوط به بیهوشی، امکانات، نوع پروتز، محل جغرافیایی و دیگر موارد مورد نیاز می شود. به همین خاطر متغیر می باشد و میزان دقیقی را نمی توان تعیین نمود. پیش از هرگونه جراحی باید این هزینه ها از پزشک پرسیده شود.
در گذشته این باور وجود داشت که با نصب پروتزها از طریق دهان، امکان ایجاد عفونت نسبت به راه های دیگر بیشتر می باشد. اما امروزه ثابت شده است که احتمال عفونت در هر دو روش خیلی کم می باشد.
این احتمال مثل همه روش های دیگر برای برجسته سازی وجود دارد. برای جلوگیری از این امر پزشک مواردی مانند استفاده از پیچ یا بخیه برای ثابت نمودن پروتز روی استخوان را انجام می دهد. در مواقعی نیز پیش از عمل گون های فرد دارای غیر قرینگی طبیعی بوده که پس از عمل به دلیل دقت زیاد متوجه آن می شود و احساس می کند که این امر به دلیل نصب پروتز ایجاد شده است. گاهی نیز به علت وجود تورم غیر قرینه این حالت رخ می دهد که پس از گذشت چند روز خود به خود رفع می شود.
به کمک تزریق چربی، تزریق ژل و نیز لیفت با نخ می توان گونه ها را برجسته نمود. به وسیله این شیوه ها بافت نرم گونه حجیم شده و بر این اساس گونه برجسته می شود. در میان این روش ها تزریق چربی دارای نتایج ماندگاری مانند پروتز گونه می باشد ولی دیگر روش ها موقتی هستند.
این روش ها دارای تفاوت هایی با یکدیگر می باشند. چربی که در تزریق چربی به کار گرفته می شود، از بدن بیمار برداشته می شود و سپس بر روی گونه تزریق می شود که یکی از معایب این روش، احتمال متقارن جذب نشدن می باشد و در پی آن اندازه و شکل یکسانی برای گونه ها ایجاد نمی شود و پس از 3 تا 4 هفته احتمال حذف شدن میزان زیادی از چربی می باشد. همچنین این روش سبب از بین رفتن خط زیر چشم می شود و شادابی را به صورت برمی گرداند.
در جراحی پروتز به خاطر به کار گیری از بیشتر پروتزها، هزینه بیشتری نسبت به روش تزریق چربی صرف می شود و پس از بیهوشی نیز عوارضی ایجاد می شود. اما ماندگاری بیشتر و شکل مناسب تری نسبت به تزریق چربی به وجود می آورد.
این جراحی در خصوص افرادی است که رشد استخوان گونه آن ها به خوبی نبوده است و یا در صورت خوب رشد کردن، شکل برجسته به خود نگرفته است. علاوه بر این افرادی که دچار تروما و یا دیگر آسیب های ناحیه صورت شده اند، مناسب برای جراحی پروتز می باشند.
پروتز گونه دارای عمری در حدود ده ها سال می باشد. به دلی قرار گیری پروتز گونه به وسیله پیچ مخصوص روی استخوان عمیق زیر پوست، هیچ امکانی برای جابجای آن وجود نخواهد داشت.
بر خلاف دیگر روش های گفته شده، پروتز گونه یک قسمت همیشگی از استخوان های صورت می شود. نتایج حاصل از این روش دوام زیادی دارد. پروتز گونه را به کمک بی هوشی موضعی می توان در هر زمانی به راحتی برداشت.
طراحی شده توسط گروه طراحی و توسعه وب سایت رویال مدیا